Arstoczka

IV Republika Arstoczki (Arstoczka; Republika Arstoczki) - Demokratyczna republika parlamentarno-prezydencka znajdująca się na wschodnim wybrzeżu Wielkiej Wyspy. Stolicą Arstoczki jest Orvech Vonor.

Historia

Podległość Kolechii

Pierwsze wzmianki

Pierwsze źródła mówiące o Arstoczce pochodzą dopiero z 1708 roku - o wizycie w Arstoczce wspomina m.in Kronika Katarzyny Wielkiej - cesarzowej Kolechii. Wspomniana ona o prostym ludu Arstocki, który wita Katarzynę z największymi honorami.

Wielki Terror

W 1777 cesarz Kolechii Aleksander IV zarządził przymusowe nauczanie języka Kolechiańskiego na terenie Arstoczki. Arstoczka jednak przyjęła alfabet łaciński już w 1754 roku. Większość obywateli odmówiła nauki nowego, nieznanego i obecego języka. Z rozkazu Aleksandra IV w 1778 roku Arstoczka straciła autonomię, a wszyscy, którzy nie zamierzali się podporządkować byli prześladowani i karani. Sytuacja zmieniła się dopiero po śmierci Aleksandra IV w 1816.

Czas niczego

Następca Aleksandra IV - Aleksander V złagodził kary i zaprzestał przymusowej nauki. Za jego panowania język kolechiański był obowiązkowo nauczany dopiero w szkołach średnich.

Zarządził on jednak Czas Niczego, który był okresem, gdzie wszelkie źródła pisane były niszczone, a historia - zatarta. Dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1940 próbowano przedstawić historię Czasu Niczego.

Referendum 1938

Zgodnie z uznaną za najbardziej autentyczne źródło książką (Późny Czas Niczego - kronika) od katastrofy gospodarczej w Kolechii w 1921 roku w Arstoczce wybuchały liczne demonstracje i protesty. W 1936 zmarł Alekander V, nie pozostawiając po sobie potomstwa. Doprowadziło to do powstania I Republiki Kolechii, która w 1938 rozpisała referendum niepodległości dla Imporu oraz Arstoczki.

Referendum 1939

Wyniki:	Impor	Arstoczka
Za niepodległością	44%	54%
Za pozostaniem w Kolechii	64%	46%

Zgodnie z Referendum w 1940 Arstoczka odzyskała niepodległość, a w 1942 rozpisane zostały pierwsze wybory I Republiki Arstoczki.

I Republika Arstoczki

W I Republice Arstoczki wykształcił się system dwupartyjny, bo do końca jej istnienia aż 90% miejsc w senacie zajmowały dwie partia: Partia Pracy oraz Prawica Liberalna.

Okres 1942-1980

W latach 1942 - 1982 partią rządzącą była Partia Pracy. Gdy jeszcze w 1972 roku posiadali 52% mandatów, to już w 1977 zdobyli większość kwalifikowaną. Wprowadzili liczne reformy - doprowadziły one m.in. do poziomu alfabetyzacji 99%. W 1979 to rozłam w partii. Bardziej radykalni członkowie zakładają Partię Robotników Arstoczki. Partia Pracy zachowuje jednak większość.

Kryzys 1980

W 1980 wybucha kryzys paliwowy. Ceny ropy wzrastają o 247% - Arstoczka przez socjalną i sceptycznie nastawioną do przedsiębiorstw politykę pomimo posiadania odpowiednio dużych złóż ropy, by zarobić - nie ma pieniędzy na wydobycie ropy.

Wybory 1980

Pod koniec 1980 roku dochodzi do kolejnego rozłamu w Partii Pracy. W 1980 roku dochodzi do przedwczesnych wyborów. Wybory nie wygrywa żadna z partii, które wchodziły wcześniej w skład partii pracy:

Wybory 1980

Partia:	Prawica Liberalna	Socjaldemokracja	Królewscy	Unia Pracy	Partia Robotników
Proc. Mandatów	42%	27%	11%	14%	6%

II Republika Arstoczki

Rządy Prawicy Liberalnej (1980-1990)

Po utworzeniu koalicji rządowej z partią Królewscy, nastaje Złoty Okres. Reformy ustanawiają tzw. II Republikę Arstoczki - znalezieni zostają inwestorzy. Arstoczka staje się trzecim najbogatszym państwem świata zaraz po Zjednoczonej Federacji i Obristanie. Złoża są eksploatowane w sposób zgodny z zasadą zrównoważonego rozwoju. W 1982 roku premierem zostaje ówczesny minister finansów Tomasz Polański - to on znalazł inwestorów, by wydobywać złoża ropy. Rok 1982 to rok wielkich inwestycji, prognozowane jest prześcignięcie Obristanu już w 1992 roku.

W 1985 roku wybory wygrywa Prawica Liberalna zdobywając 79% mandatów - jest to dotąd najlepszy wynik w historii całego świata. Wprowadzone zostają następne reformy. II Republika Arstoczki staje się republiką prezydencką - wcześniej prezydent spełniał wyłącznie funkcje reprezentacyjne. Reformy rozwiązują senat - na jego miejsce wprowadzają sejm z dwustoma posłami. Od tego momentu sejm pełni władzą ustawodawczą, a prezydent wykonawczą. Z racji podwojenia liczby posłów każdy poseł musiał wybrać drugiego posła.

Wzrost ekonomiczny hamuje w 1987 po zmniejszeniu cen ropy. Wzrost bezwzględny okresu 1980 - 1987 wyniósł 27%. Dzięki przemyślanym inwestycjom Arstoczka zachowała swoją pozycję aż do września 2020 roku.

Rządy Chebelskiego (1990-2005)

W 1990 roku wybory wygrywa partia Narodowa Partia Arstoczki Chebelskiego zdobywając 41% mandatów. Był to rząd mniejszościowy. Z racji braku posiadania większości żadna znacząca ustawa nie została wprowadzona. W 2002 roku premierem zostaje Adam Heisentler, który po próbie reformy systemu oświaty zostaje usunięty w wyniku wotum nieufności w 2004 roku. Prezydent Chebelski rozwiązał sejm i zadecydował o pięciomiesięcznym okresie bezsejmowym - do planowanych wyborów w 2005 roku.

Rządy Filipa VI (2005-2014)

W 2005 roku wybory wygrywa Filip VI - przeciwnik Chebelskiego i Heisentlera - zdobywając 52% w II turze. Zapewne Chebelski wygrałby wybory, gdyby rozpisał je od razu w 2004. Filip VI będzie prezydentem do 2014 roku. Pomimo tego rządy Filipa VI ponownie były mniejszościowe. Doszło wówczas do osłabienia Arstoczki, ponieważ - jak się okazało - gdy inne państwa wprowadzały nowoczesne reformy - w Arstoczce wciąż większość systemów było ostatnio udoskonalanych w latach 1982-1986.

Filip VI zmarł ze starości 11 czerwca 2014 roku. Rozpisane zostały następne wybory, które odbyły się 29 czerwca.

Rządy Filipa VII (2014-2019)

W wyborach w 2014 roku wygrał syn Filipa VI - Filip VII. Pomimo posiadania 116 miejsc w sejmie nie wprowadził dawnych reform.

Afera GNA S.A.

Afera była związana ze sprzedażą w październiku 2017 roku spółki Górnictwo Naftowe Arstoczki S.A. wartej wówczas ok. 43 miliardy dolarów firmę synowi Filipa VII - księciowi Aleksandrowi. Kwota, jaką zapłacił Aleksander to 3,7 miliarda dolarów. Zatuszowaniem sprawy zajmował się Angel von Braun. Do dzisiaj żadna osoba nie poniosła konsekwencji. Szacuje się, że rocznie firma generowała 1,2 miliarda dolarów przychodu.

Afera wyszła na światło dzienne dopiero na trzy miesiące przed wyborami - w kwietniu 2019 roku po zmianie szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w związku z popełnieniem przestępstwa przez Adama Wernera. Nowy szef CBA odkrył aferę i przechwycił tajne dokumenty, które postanowił opublikować. Filip VII stał się znienawidzony przez wielu.

GNA S.A zostało upaństwowione w 2019 roku przez gubernatora Voltę. W maju 2020 roku sejm odmówił zwrotu spółki Aleksandrowi. Prezydent Stanisław Filipowski podjął decyzję o zwrocie 3,7 miliarda dolarów oraz zaokrągleniu tej sumy do 5 miliardów dolarów w ramach rekompensaty.

Szacuje się, że na tej aferze Filip VII zarobił 4,7 miliarda dolarów.

Rządy Adama Heisentlera (2019)

W 2019 roku Filip VII nie kandydował w wyborach, przez niechęć w związku z Aferą GNA w wyborach startował zaufany Angel von Braun. W pierwszej turze zdobył jednak 28% głosów. Z kolei stary przeciwnik królewskich - wiceprzewodniczący Socjalizmu Narodowego - Adam Heisentler zdobył 56% głosów i zwyciężył w pierwszej turze.

Na początku sierpnia 2019 roku doszło do rozpadu w Narodowej Partii Arstoczki. Chebelski oskarżał Heisentlera o brak patriotyzmu. Wkrótce jego partia Narodowcy została zdelegalizowana. Adam Heisentler utworzył partię Socjaliści, która trzymała władzę w Arstoczce.

Pomimo tego Chebelski stał się głównym dowódcą piechoty Arstoczki. Przekonał także Heisentlera do wypowiedzenia wojny Kolechii.

Wojna wyzwoleńcza

(Osobny artykuł - Wojna Wyzwoleńcza w Arstoczce)

Adam Heisentler przekonany przez Chebelskiego wywołał wojnę z Kolechią. Zachęcony kolejnymi sukcesami armii, polecił Chebelskiemu zaatakować w sposób bardziej agresywny. W tym samym czasie Vadim Volatov zebrał całą armię i pokonał znaczną większość armii Arstoczki. W wojnie nie pomogły także nowoczesne rakiety balistyczne, które Heisentler uznał za jedyną nadzieję wojny. Sam uciekł do Obristanu, gdy wojska Kolechii wkroczyły do Orvech Vonor (Stolicą II Republiki Arstoczki była Paradizna).

Socjalistyczna Republika Arstoczki

System państwa

(Osobny artykuł - Obwód Wschodni)

Dnia 14 września po połączeniu Partii Wyzwolenie oraz Socjaldemokracji Arstoczki w Socjalistyczną Partię Arstoczki doszło do proklamacji Socjalistycznej Republiki Arstoczki. Prezydentem Socjalistycznej Republiki Arstoczki został Vadim Volatov (Unia personalna z SRK). Arstoczka po porażce z Socjalistyczną Republiką Kolechii została dołączona do niej jako obwód. Gubernatorem został Alexandr Volta.

W Arstoczce wprowadzona została cenzura, wszystkie media zostały upaństwowione - do każdego domu dostarczono małe telewizory oraz anteny TPOW. W wielu przypadkach dochodziło do licznych konfiskat majątków oraz publicznych egzekucji.

Ugoda z prostestującymi

Na początku 2020 roku wybuchły liczne protesty. Vadim Volatov celem uspokojenia emocji, postanowił stworzyć pozory wolności i demokracji. Ogłosił on powstanie senatu arstoczki oraz ogłoszenie wolnych wyborów. Wybory rzeczywiście były wolne - do senatu dostali się tylko kandydaci niezwiązani z Socjalistyczną Partią Arstoczki. Byli to: Stanisław Filipowski, Przemysław Jeżyk i Amelia Mirukan. Sprawa jednak zaczęła wymykać się spod kontroli Vadima Volatova, gdy doszło do złożenia oraz przegłosowanie trzech niewygodnych wniosków:

1. Usunięcie wszystkich przestępców z rejestrów,
2. NIekaranie ludzi za poglądy polityczne, za krytykę (względem dowolnej osoby), jak i zaprzestanie propagandy telewizyjnej.
3. Usunięcie Prezydenta (Vadima Volatova) z obrad senatu (w związu z łamaniem praw człowieka) na zawsze oraz usunięcie wprowadzonego wniosku dot. uprawnień prezydenta. Arstoczka ogłasza się państwem suwerennym, Vadim Volatov zostaje pozbawiony władzy.

To właśnie trzeci wniosek był najbardziej kłopotliwy. Volatov nakazał aresztować senatorów - ci próbowali uciec. Volatov miał przy sobie broń i postanowił zabić jednego z senatorów - mógł tylko jednego. Zdecydował się na Amelię Mirukan - to ona złożyła najbardziej kłopotliwy z wniosków.

Śmierć Vadima Volatova

Okoliczności śmierci Volatova są tajemnicze. Oficjalna wersja zmieniana była aż trzykrotnie. Za pierwszym razem podano, że to Stanisław Filipowski zabił Volatova, następnie - że był to Przemysław Jeżyk. Jednakże podczas I Posiedzenia Rządu Arstoczki na emigracji Stanisław Filipowski powiedział, że to on zabił Volatova, a wersja została zmieniona by przypodobać się Kobrastanowi.

Nieścisłości wykorzystał Adam Heisentler, który podał do wiadomości w gazecie, że w rzeczywistości to jego syn - Afold zabił Volatova.

"To Ja uratowałem Arstoczkę. Zakradłem się do Senatu, wziąłem pistolet i zastrzeliłem Volatova. Jednakże, gdy Przemysław Jeżyk i Stanisław Filipowski zobaczyli co się stało, zamiast przyjąć mnie z otwartymi ramionami, wezwali ochronę i przejęli władzę..."

~ Gazeta Heisentlera

Upadek

Socjalistyczna Republika Arstoczki była zarządzana siłami centralnymi, które kontrolowane były przez Vadima Volatova. Władzę do rozpisania następnych wyborów przejęli Stanisław Filipowski oraz Przemysław Jeżyk. Państwo oficjalnie przestało istnieć 13 kwietnia 2020 roku.

III Republika Arstoczki

III Republika Arstoczki to potoczne określenie faktycznie istniejącej od 17 kwietnia 2020 roku do 28 sierpnia 2020 roku Republiki Arstoczki. Zdaniem wielu ekspertów był to najczarniejszy okres w historii niepodległej Arstoczki. Datę wyborów wyznaczono na niedzielę - 26 kwietnia 2020 roku. Szczegóły przyszłego systemu zostały ustalone wspólnie przez Stanisława Filipowskiego i Przemysława Jeżyka. To właśnie w dniu proklamacji Republiki Arstoczki zadecydowano, że w wyborach będzie mogła wystartować każda partia. Wiele ustaleń powróciło do tych z II Republiki Arstoczki. System prezydencki został jednak zastąpiony wymyślonym przez Przemysława Jeżyka systemem Fluid-seat (ar. Płynny Mandat). Miało to ułatwić tworzenie koalicji, lecz nie brak opinii że doprowadziło to właśnie do upadku III Republiki Arstoczki. Poza tym wrócił system demokracji pośredniej - używany za czasów I Republiki Arstoczki

Wybory parlamentarne 2020

Sejm - Wyniki

Pospieszne wybory przeprowadzono 26 kwietnia 2020 roku. Partią, która zdobyła najwięcej mandatów było Wyzwolenie Arstoczki - zdobyła niecałe 40%

Wyzwolenie Arstoczki nie zdobyło natomiast większości bezwzględnej. Pomimo tego, sympatyzowała ona z Partią Wolności Arstoczki. Razem z nią posiadali 63% mandatów, dzięki czemu osiągnęli prawie większość kwalifikowaną 3/5.

W senacie również Wyzwolenie Arstoczki nie zdobyło większości. Zdobyli 2 / 5 mandatów. Lecz z jeszcze jednym mandatem PWA mieli większość.