Adam Heisentler

Adam Heisnetler
Adam Heisentler (2020)
Pełne imię i nazwisko	Adam Afold Heisentler
Data i miejsce urodzenia	7 maja 1966, Nirsk
Marszałek Sejmu IV Republiki Arstoczki
Okres	od 18 stycznia 2021 do 6 kwietnia 2021
Przynależność polityczna	Zjednoczona Lewica
Najwyższy Doradca Państwowy III Republiki Arstoczki
Okres	od 19 kwietnia 2020 do 26 sierpnia 2020
Prezydent II Republiki Arstoczki
Okres	29 czerwca 2019 do 12 września 2019
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Arstoczki
Prezes Rządu II Republiki Arstoczki
Okres	od 9 stycznia 2002 do 26 kwietnia 2004
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Arstoczki
Minister Edukacji II Republiki Arstoczki
Okres	od 11 maja 2000 do 23 kwietnia 2001
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Arstoczki

Adam Afold Heisentler - Arstoczkański polityk, były prezydent i prezes rządu II Republiki Arstoczki, wcześniej Minister Edukacji, Naczelny Doradca Państwowy III Republiki Arstoczki oraz Marszałek Sejmu IV Republiki Arstoczki.

Życiorys

Wczesna kariera polityczna

Adam Afold Heisentler urodził się 7 maja 1966 roku w miejscowości Nirsk. Jego kariera polityczna rozpoczęła się w Narodowej Partii Arstoczki, do której przynależał przez większość swojej kariery.

W 2000 roku objął stanowisko Ministra Edukacji w rządzie II Republiki Arstoczki, które sprawował do 2001 roku. Jego reformy w systemie oświaty spotkały się z kontrowersjami i sprzeciwem niektórych grup społecznych, co doprowadziło do jego odwołania w 2001 roku.

W 2002 roku Adam Heisentler został wybrany na stanowisko Prezesa Rządu II Republiki Arstoczki. Jego kadencja trwała od stycznia 2002 roku do kwietnia 2004 roku. Jako premier Arstoczki podjął próbę reformy systemu oświaty, jednak jego działania spotkały się z opozycją i krytyką, co doprowadziło do wotum nieufności i jego usunięcia z urzędu w 2004 roku

Prezydentura

Po odejściu z funkcji premiera, Heisentler pozostał nieaktywny politycznie przez niemal 15 lat, kiedy to zajmował się inwestowaniem w nieruchomości. W 2019 roku zdecydował się kandydować w wyborach prezydenckich. Jako kandydat Narodowej Partii Arstoczki zdobył 56% głosów i zwyciężył w pierwszej turze. Został tym samym prezydentem Arstoczki, obejmując urząd 29 czerwca 2019 roku.

Jednakże na początku sierpnia 2019 roku doszło do rozpadu w Narodowej Partii Arstoczki. Przywódca partii, Chebelski, oskarżył Heisentlera o brak patriotyzmu, co spowodowało zdelegalizowanie partii Narodowcy. W odpowiedzi na te wydarzenia, Adam Heisentler założył partię Socjaliści, która przejęła władzę w Arstoczce.

Wkrótce potem, Chebelski stał się głównym dowódcą piechoty Arstoczki i przekonał Heisentlera do wypowiedzenia wojny Kolechii. Adam Heisentler, pod wpływem Chebelskiego, zdecydował się rozpocząć konflikt z Kolechią. Jednak siły Arstoczki nie zdołały sprostać przewadze wojsk Kolechii, a ich przywódca, Vadim Volatov, pokonał znaczną większość armii Arstoczki.

W trakcie wojny, Heisentler polecił Chebelskiemu prowadzenie bardziej agresywnej strategii, co jednak nie przyniosło oczekiwanych rezultatów. Wobec klęski militarnej i narastającego chaosu w kraju, Heisentler uciekł do Obristanu, gdy wojska Kolechii wkroczyły do Orvech Vonor.

Działalność w III Republice Arstoczki

W 2020 roku, po obaleniu dyktatury Volatova, Heisentler powrócił do Arstoczki. Ze względu na swoje wcześniejsze wybory na stanowisko prezydenta, objął władzę jako ostatni legalnie wybrany prezydent. Jednak Tymczasowy Komitet Rządowy III Republiki Arstoczki zdecydował przeprowadzeniu ponownych wyborów prezydenckich.

Wybory prezydenckie w 2020 roku były niesamowicie zacięte. Największymi faworytami byli Stanisław Filipowski oraz Adam Heisentler. Kampania wyborcza była pełna napięcia i kontrowersji, a dochodziło często do pomówień i oskarżeń. Ostatecznie, wyniki pierwszej tury wyborów ogłosił Przewodniczący Komisji Wyborczej Arstoczki, ks. Filip Pawłowski. Jednak później wyszło na jaw, że Pawłowski sfałszował wyniki wyborów.

Po ujawnieniu tzw. "Afery Wielkiego Fałszerstwa", ks. Filip Pawłowski przyznał się do fałszerstwa i zeznał, że działał na polecenie Adama Heisentlera. Heisentler wyparł się jednak tych oskarżeń i oskarżył ks. Pawłowskiego o samodzielne działania. Pawłowski został skazany na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu na 10 lat.

W wyniku afer i oskarżeń, Adam Heisentler stracił poparcie społeczne i został skazany wyrokiem sądu na pozbawienie czynnego i biernego prawa wyborczego. W maju 2020 roku, utworzono specjalne stanowisko Naczelnego Doradcy Państwowego, które objął Heisentler. Jego partia Socjaliści została zdelegalizowana, a on sam założył jednoosobową partię Zjednoczona Demokracja, która również została zdelegalizowana wyrokiem trybunału.

Powrót do działalności politycznej

Po przywróceniu wolnego państwa Arstoczkańskiego w wyniku przeprowadzenia Referendum Listopadowego Heisentler wystartował w wyborach prezydenckich, uzyskując jednak wynik zaledwie 16%, a jego partia zdobyła tylko 34 miejsca w sejmie. W styczniu 2021 roku Heisentler zdobył mandat posła i objął stanowisko Marszałka Sejmu IV Republiki Arstoczki. Jego zdolności oratorskie oraz umiejętność budowania koalicji pozwoliły mu na skuteczne przeforsowanie swojej polityki w parlamencie. W ciągu krótkiego okresu sprawowania funkcji Marszałka Sejmu, Heisentler zyskał opinię polityka o silnej woli i zdolnościach przywódczych.

Jako jeden z liderów Zjednoczonej Lewicy, Heisentler skoncentrował się na wprowadzaniu reform socjalnych. Jego rząd koalicyjny, na którego czlee stała Grażyna Filipowska dążył do zwiększenia środków przeznaczanych na ochronę zdrowia, edukację i pomoc społeczną. Starania Heisentlera miały na celu zmniejszenie nierówności społecznych i zwiększenie dostępu do podstawowych usług dla wszystkich obywateli.

Jednakże, jego działania w IV Republice Arstoczki były krótkotrwałe. Heisentler sprawował stanowisko Marszałka Sejmu jedynie do kwietnia 2021 roku. Mimo pewnych sukcesów w zakresie wprowadzenia reform socjalnych, spotkał się również z opozycją i krytyką ze strony innych ugrupowań politycznych.

Po zakończeniu kariery jako Marszałek Sejmu, Adam Heisentler skupił się na dalszej działalności partyjnej jako lider Zjednoczonej Lewicy. Mimo że jego wpływy polityczne zostały ograniczone, nadal pozostawał ważną postacią w życiu politycznym Arstoczki.